وقتی که خاکم میکنن بهش بگین پیشم نیاد

بگیدکه رفت مسافرت بگید شماره ای نداد

یه جور بگین که اخرش از حرفاتون حول نکنه

طاقت ندارم ببینم به قبر من نگاه کنه

دونه به دونه عکسامو بردارید آتیش بزنید

هرچی که خاطره دارم بریدو از بیخ بکنید

نذلرید ازاسم من هم یه کلمه جا بمونه

نمیخوام هیچ وقت تنمو توی گورم بلرزونه

برو آتیش به قلب من نزن ... بذار نگاهت از یادم بره

بذار واسه همیشه قلب من چال بشه و من کلی خاطره

برو نمیخوام ببینی خونه ی من خالی شده

همدم من به جای تو ریگ های پوشالی شده

اون که میگفت میمرد برات دیدی راست راستی مرد

رفتو همه خاطرشم به خاطرت برداشت و برد

بهش بگید نشست به پات بهش بگید نیومدی

بگید هنوز دوست داره با اینکه قیدشو زدی

نشونیه قبرمنوبهش ندین خوب میدونم میاد جای همیشگی سر قرار تو رودخونه

زدم فریادخدایا این چه رسمیست.

رفیقان را جدا کردن هنر نیست.

رفیقان قلب انسانند خدایا.

بدون قلب چگونه می توان زیست.

دوستت دارم به چشمانی كه رنگش رنگ شبهاست

به آن نازی كه در چشم تو پیداست

به لبخندی كه چون لبخند گلهاست

به رخسارت كه چون مهتاب زیباست

به گلهای بهار و عشق و هستی

به قرآنی كه او را می پرستی

قسم ای نازنین تا زنده هستم

تو را من دوست دارم....میپرستم

لب دریا توی شن ها یه جزیره مونده تنها...

نه یه همدم نه یه یاور...با یه کشتی رنگ شبها...

لب دریا توی شن ها منه بی تو...چه خرابم...

تو که هر شب توی آغوش منی , اما به خوابم...


لب دریا توی شن ها عشق پولکی نمیخوام...

آرزوم سلامتیته...عشق زورکی نمیخوام...


لب دریا توی شن ها زندگی سخته عزیزم...

تو میگفتی چی میخواستی جونمو به پات بریزم....


لب دریا توی شن ها حالا فاصله یه دنیاست...

همیشه در تنهایی به یادتم

یاسیـن بخوان  عزیز دلــم در کــنار من 

                                        دیگر نــگو تـمام شـده اعتــبار مـن

یک ، جان من تو گریه نکن نه دلم گرفت

                                        ای قطره های اشک تو سهم مزار من

دو ، دستهای سادگی ات را به من بده  

                                        سـارای من ، تـرانه من ، نه انـار من

سه ، جان من مقابـل من نازتر شـدی 

                                       مـن در تـوام بشـکل تو آیینه وار من

از چار سوی صحن صدایت شنیدنیست  

                                      پـایـان نداده اشک به آغـاز کـار من

یاسین بخوان که پنج عزیز است مثل تو  

                                        ای آرزوی پــاک تــو دار و نــدار مـن

شش سـهم کفتران حرم یادمـان نبود 

                                        گاهی چه ساده می گذری ازکنار من

           همیشه به یادتم         

پرواز در هوای خيال تو ديدنی ست

حرفی بزن که موج صدايت شنيدنی ست

شعر زلال جوشش احساس های من

از موج دلنشين کلام تو چيدنی ست

يک قطره عشق کنج دلم را گرفته است

اين قطره هم به شوق نگاهت چکيدنی ست

خم شد- شکست پشت دل نازکم  ولی

بار غمت ـ عزيز تر از جان ـ کشيدنی ست

من در فضای خلوت تو خيمه می زنم

طعم صدای خلوت پاکت چشيدنی ست

تا اوج ، راهی ام  به تماشای من بيا

با بالهای عشق تو پرواز ديدنی ست

........................

اصلا چرا دروغ، همین پیش پای تو

گفتم که یک غزل بنویسم برای تو

احساس می کنم که کمی پیرتر شدم

احساس می کنم که شدم مبتلای تو

برگرد و هر چقدر  دلت خواست بد بگو

دل می دهم دوباره به طعم صدای تو

از قول من بگو به دلت   نرم تر شود

بی فایده ست این همه دوری ، فدای تو!

دریای من ! به ابر سپـردم بیـاورد :

یک آسمان ،  بهانه ی باران برای تو

ناقابل است ، بیشتر از این نداشتم

رخصت بده نفس بکشم در هوای تو

تقریم اونایی که پشت پا زدن به تقدیرشون

در من ترانه های قشنگی نشسته اند

انگار از نشستن  ِ بیهوده  خسته اند

انگا ر سالهای  زیادی ست  بی جهت

امید  خود  به این دل ِ دیوانه  بسته اند

ازشور و مستی  ِ پدران ِ  گذ شته مان

حالا به من رسیده و در من نشسته اند ...

من باز گیج می شوم از موج واژه ها

این بغضهای تازه که در من شکسته اند

من گیج گیج گیج ،  تورا  شعر می پرم

اما تمام پنــــجره ها ی تــو بستـــه اند

این گلا تقدیم اونایی که عاشق هستن

گل مــی کنـــد به باغ نگـاهت جـوانیم

وقــتی بروی دامـــن خـــود می نشانیم

داغ جنون قـــطره ی اشــکم به چشم تو

هر چند از دو چـشم خودت می چکانیم

مـن عابـــر شــکســته دل خـلوت تو ام

تا بیـکران چشــم خـــودت مــی کشانیم

یک مشـت بغض یخ زده تفسیر می کند

انـــــدوه و درد غربــت بــی همــزبانیم

وقــتی پـرید رنگ تو از پشت قصه ها

تصــویر شد نهـــایت رنـــگــین کـمانیم

تو، آن گلی که می شــکفی در خیال من

پُر می شود زعطر خوشــت زنــدگانیم

در کـهــکشان چـشم تو گم می شود دلم

سرگـشتـــه در نــــهایــتی از بی نشانیم

زیــبـــاترین ردیف غـــزلهای من توئی

ای یـــــار ســــرو قـــامت ابـرو کمانیم

حـــالا بیـــا و غــربت ما را مرور کن

ای یــــادگــــــار وســعت سبـز جوانیم

به یادتم همیشه

نگام کردی نگام کردی چه دلسوز
خبر اومد که یارم می رود زود
ندا اومد صدا اومد تو رفتی
و باز هم بی خبرعادت نکردی
خبر اومد خبر اومد شکستی
همون عهدی که می گفتی نبستی
گذر کردی از ان تابوت خسته
خیال کردی می بخشم همچو دیرین
خدا حافظ تو می گفتی ولی زود
اعلم کردی خیانت را کرا سود
دلم همچون زمستان سرد و یخ بود
ولی دریای عشق طوفنده تر بود
رسیده وقت دل کندن تو گفتی
می ترسیدی به پای چیت بسوزم
دارم می رم که از نو زنده باشم
دعا کردم هوس را از نو بسازم

مثل آینه سوت و كور شكستی و رها شدم

تبر شدم شكستمت اگر چه بی خدا شدم

حیف روزهای رفته كه به خاطرش خطر كنم

حیف روزهای مونده كه قراره بی تو سر كنم

خدا كنه تموم بشه قصه ی تلخ رفتنت

بیای و از یادم بره روزهای شكستنت

تو سهم من نبودی و به قصه ها سپردمت

ولی به عشقمون قسم كه تا خدا می بردمت

به نام خدایی که عشق را آفرید

کلبه ای می سازم

پشت تنهایی شب، زیراین سقف کبود

که به زیبایی پروازکبوترباشد

چهارچوبش ازعشق، سقفش ازعطربهار

رنگ دیوار اتاقش ازآب

پنجره ای ازنور، پرده اش ازگل یاس

عکس لبخند تورا می کوبم

روی ایوان حیاط

تا که هرصبح اقاقی ها را با توسرشارکنم

همه دلخوشیم بودن توست

وچراغ شب تنهای من، نورچشمان تواست

کاشکی درسبد احساسم، شاخه ای مریم بود

عطر آن را با عشق

توشه راه گل قاصدکی می کردم

که به تنهایی تو سربزند

توبه من نزدیکی وخودت می دانی

شبنم یخ زده چشمانم در زمستان سکوت

گرمی دست تو را می طلبد